Forever changed

Hallo allemaal!

Toch nog maar even een blog schrijven over mijn afgelopen drie maanden. Het is zo raar om dat nu te schrijven terwijl ik weer hier in Nederland aan de eettafel zit en uitzicht heb op een koud en mistig weiland met ganzen in plaats van op de bergen in Worcester. Het is heel erg wennen om hier weer te zijn en soms voelt het afgelopen halfjaar als een grote droom. Een droom die mijn leven veranderd heeft.
Maar goed.. Even over de afgelopen drie maanden.. Ze stonden voor mij in het teken van outreach.
Toen ik ervoor koos om deze DTS te gaan doen, was mijn grootste verlangen en mijn grootste doel om een intieme relatie met God te krijgen. Niet een lange afstandsrelatie, maar heel simpel de hele dag door samen kunnen praten. Zijn stem te kunnen horen. Wanneer Hij zou zeggen ga links dat ik links zou gaan en ga rechts dat ik rechts zou gaan. In de lecture phase heb ik heel veel geleerd over de basis van deze relatie. Over wie ik ben, wie God is en hoe je die relatie met God kunt hebben en het levend kunt houden. En na deze super goede eerste drie maanden van lecture phase kwam de outreach eraan, waarvoor we werden gewaarschuwd dat het niet makkelijk zou worden.
Van tevoren werd ons verteld dat het eerste deel in India, 7 weken kamperen zou worden in de bergen, waar slangen leven. Dat er geen wc’s zouden zijn of wcpapier. Dat er geen douchegelegenheid zou zijn, alleen een emmer met koud water, als we al ergens water konden halen. Ik had ook veel relaties met alle mensen op de basis van alle andere scholen in Worcester. En dat alles maakte dat ik zo bang was om op outreach te gaan. Het idee geïsoleerd te zijn van iedereen, alleen nog maar met de mensen van het DTS team te zijn en dan in de omstandigheden die ik hierboven beschreef.
Maar in de weken waarin we ons voorbereidde op outreach begon God al meteen te spreken dat ik dit samen met Hem ging doen. Hij liet me de bergen zien en zei dat het een reis in de bergen zou zijn die ik met Hem zou doen. Niet met het team, niet met de mensen, maar met Hem.
En het enige wat ik kan zeggen over mijn outreach in India... Het was echt samen met God. Het was zo cool..
Ik heb samen met God door de bergen gewandeld. Ik heb er altijd naar verlangd, maar nooit geweten of het mogelijk was. Maar dat je serieus met God kunt praten en contact met Hem kunt hebben zoals ik daar in de bergen heb ervaren, dat is niet te beschrijven. Waarvoor ik naar Zuid Afrika ben vertrokken, heb ik in de himalayas in India gevonden. Iets wat ik nooit meer zal vergeten en wat me voor de rest van m’n leven veranderd heeft.
Verder was de outreach een super gave tocht door de verschillende dorpen in de himalayas. We hebben veel prayerwalks gedaan en christenen bezocht die daar in de dorpen als enige christen leefden tussen alle hindu’s en boedisten. Het was cool om deze huisbezoekingen te doen en deze mensen te bemoedigen.
Zo zijn we ook op bezoek geweest bij de (hindu)monnik en de toverdokter van het dorp en 100 meter verderop bezochten we de enige christenfamilie van het dorp. Wat een tegenstellingen en wat worden je ogen geopend voor alles wat zich in het bovennatuurlijke afspeelt.
In deze 7 weken hebben we onze bagpack 11 keer ingepakt om naar een volgende plaats te reizen/hiken en om weer in een onbekende nieuwe omgeving te overnachten.
Soms in tenten in een grasveld vol met bloedzuigers, soms in gebouwtjes waar enorm grote spinnen en motten rondlopen en vliegen, soms in kleine kamertjes vol met schimmel en dat we blij konden zijn met één eenpersoonsbed voor 5 meiden. Ik ben veel nachten diep in m’n slaapzak gekropen en heb leren slapen op een 1 cm dik matje op de vloer.

Ik heb in de bergen gewandeld en een roofvogel gezien die een slang ongeveer twee meter bij mij vandaan uit het gras plukte en met hem wegvloog. Ik heb ongelofelijk veel zieke honden en katten op de straten in de steden zien liggen en rond zien lopen. Verhalen gehoord over gezinnen die hun zoontjes op 4 of 5 jarige leeftijd naar een monnikenhuis sturen, om daar alle goden van het hinduïsme te aanbidden in de hoop dat ze beschermd worden en een voorspoedig leven zullen hebben. Twee weken opgetrokken met een monnik die weggerend is uit de tempel omdat hij tot geloof kwam en we zijn gediend door een Nepaleese familie alsof we koningen en koninginnen waren. Zulke nederige en dienende mensen heb ik nog nooit gezien.
Ook hebben we in een openbaar ziekenhuis mensen bezocht en voor ze gebeden, hebben we een jongenshuis bezocht (waar jongens heen gaan als hun familie bijvoorbeeld niet genoeg geld heeft om voor ze te zorgen) en in kerken gepreekt en onze getuigenissen gedeeld.
En dan na deze 7 weken in India als individu en als groep onwijs te zijn gegroeid. Zijn we naar de gevangenissen in Zuid Afrika gegaan.
Voor 3 weken bezochten we elke week 7 gevangenissen, waar we met de gevangenen zongen, bijbelstudies gaven, naar hun verhalen luisterden en met ze baden.
Nadat ik ruim een week ziek ben geweest van een voedselvergiftiging die ik in New Delhi op heb gelopen ben ook ik begonnen in de gevangenissen. En wat was dit super gaaf zeg..

Het is al cool om daar als (toen nog) 18 jarig Hollands meisje tussen al die mannen in te staan, die zo veel mee hebben gemaakt in hun leven. Als ik dit schrijf krijg ik weer kippenvel van dankbaarheid dat ik dit kon doen, net zoals ik zoveel keer heb gehad toen tussen hen in op de houten bankjes zat.
Het is zo cool om daar hoop te brengen. Om tegen ze te kunnen zeggen, dat er nog steeds iemand is die van ze houdt en dat het nog steeds niet te laat is om hun leven te veranderen. Het was zo cool om samen met deze mannen de bijbel te bestuderen en om hun vragen te kunnen beantwoorden. Om ze de simpelste bijbelverhalen te vertellen en om te zien hoe de heilige geest hun aanraakt door deze verhalen heen. Om vrienden met ze te worden en om jezelf aan het eind van elk bezoek de ‘gangsterhug’ te zien geven aan alle mannen in hun oranje kleding.
Ondanks dat ik in India zo veel heb gezien, zoveel heb gereisd en zoveel nieuwe dingen heb meegemaakt. Was voor mij, gewoon het zitten in een gevangenis met deze mooie mannen het toppunt van mijn outreach. Met het team konden wij leven en hoop spreken in de levens van deze mensen, iets wat ik voor de rest van mijn leven zou kunnen blijven doen.
Dit is hoe ik mijn outreach in het kort heb kunnen omschrijven.
En nu ik dit aan het schrijven ben wordt ik telkens weer geraakt en ben ik vol van dankbaarheid. Ik ben zo dankbaar… en dan vooral naar God toe. God is zo een goede God.. Hij houdt zo onwijs veel van ons en staat op een ieder te wachten om je hand te nemen en samen je leven te wandelen.
God is een levende God waar we een intieme relatie mee kunnen hebben. Dat is in het super kort wat mijn leven heeft veranderd en wat maakt dat ik niet meer hetzelfde kan zijn na deze reis.
En die intieme relatie met God is iets wat ik echt iedereen gun.

Ik dank God voor deze reis. Ik wil mijn ouders bedanken dat ze me los hebben gelaten en me hebben gesteund wanneer het nodig was. En ik wil iedereen bedanken die mij financieel geholpen heeft, die voor mij en het team gebeden hebben en die me bemoedigd hebben in de tijd dat ik daar was.

Heel veel liefs en Gods zegen,

Anneloes, dochter van mijn hemelse Vader.